Aatje - pipi - kaka; aankomst in indie

liefste,

Anneke en ik hebben dus de nachtbus genomen van Kathmandu naar de grens met Indie.. Vrij rustig - behalve een vader en zoon die niet wou dat we onze zetels achteruit zetten - hij begon op ons hoofd te slaan - - We kwamen rond 5 uur des morgens aan in een donker gat -- een paar riksha's (jongens op grote fietsen die mensen vervoeren) beweerden dat de grens veel te ver is om te lopen en een heeft ons overhaald om ons naar de grens te brengen.. Hij bracht ons tot aan het kantoortje van Nepal om uit te checken- de abtenaar lag natuurlijk nog te slapen in zijn kantoortje - na een dik half uur werd hij wakker - gaf hij ons een paar stempels en konden we naar indie..

en toen begon het..

Afval, mensen slapen op straat, honden, koeien, slijk, stank, vuilnis, starende mensen... Op een paar meter van Nepal en al een wereld van verschil.. We nemen een bus naar de eerst volgende stad; Ghorakpur.. Op de bus heeft een klein meisje op m'n voet geplast en een man bleef maar niezen op anneke haar haar.. tja - In Ghorakpur was het nog 100 maal erger; - - Mensen waren gemeen, onvriendelijk, kortaf en niet hulpvaardig - ze staarden ons aan en lachten ons uit - Bergen pis en kak - afval en vuilnis met tussenin mensen die koken, zich wassen, naar de "WC'' gaan, koeien, ratten.. enz - het was een ware belevenis - zeker met honger - waar kunnen we in godsnaam eten vinden - overal.. tussen de bergen afval?? We zochten vruchteloos naar een beetje luxe, een duur proper restaurant
Dan maar een trein zoeken om er weg te geraken - gelukkig was er een trein die avond naar onze volgende bestemming - maar volgeboekt - geen tickets meer - via een reisbureautje een paar honderd roepies meer betaald en een half uurtje voor de trein vertrok hadden we - wonder o wonder - een ticket;

1200 roepies betaald voor een treinrit van 23 uur met 'bed' en airco - - eindelijk een beetje rust en kalmte - de trein (onze coupe toch) was proper.. diepe slaap

Aangekomen in Alamba (ook vuil) - direct een bus genomen naar een grotere stad; Saringath - slaping gezocht - riksja mannekes die ons wilden bedotten - eindekijk een vriendelijke indier die ons naar een soort jeugdherberg bracht 'Gandhi institute of administration' Iets vreemds - duur redelijk proper (behalve een paar kakkerlakken onder de douche - we mogen niet te streng zijn) - Maar ons nieuw indisch vriendje (35j, hoge post bij een ngo) bleek nogal plakkerig en handtastelijk te zijn - hij bleef maar bij ons - wou ons helpen - bleef op onze kamer 'liggen' - bij het ontbijt was hij er opnieuw - hij wou de dag met ons door brengen - het werd akelig -
We namen de eerste bus naar een volgend stadje.. 11 uur op een staatsbus (goedkoop en volgepropt, geen ruimte voor m'n knietjes) richting Manali.. We overleefden het - net
Manali is een plaats waar een paar hipies zijn blijven plakken en de plaats om verder te gaan naar het noorden - Ladakh - - Zo werd ons verteld.. We vonden er midden in de bergen honderden chique hotels - die allemaal volzet waren - duizenden rijke Indiers op straat.. restaurants, shops, toeristenbureaus, een drukte van jewelste - megatoeristisch en kapitalistisch - de nieuwe rijken hier gaan zo te zien hier naar toe om hun roepies uit te geven - een super blankenberge in indie - Anneke is er een beetje ziek van geworden - gelukkig vonden we nog iets redelijk rustig om te slapen "tourist hotel" - We blijven hier een paar dagen om terug op krachten te komen en nemen dan een bus van 2 dagen naar Leh (In de buurt van Ladakh)

dikke kussen
Stijn

Meer foto's volgen

Indie