Hoogdagen in Ladakh

Julley!
Julley... het Bodiwoordje voor hallo, saluu, alsjeblief, dankjewel..



14 dagen geleden vertrokken we vanuit Manali richting Leh... Er stond ons een tweedaagse busrit te wachten met een overnachting in tentjes midden in de bergen op 4200m hoogte.. het beloofde een helse busrit te worden en dat was het dan ook wel..
2 dagen rijden over de meest hobbelige baan der aarde, over de 2e hoogste weg ter wereld.. (17582 voetjes hoog) We werden een beetje lichtjes in het hoofd - hoofdpijn, misselijk, enz.. daar kwam dan nog eens bij dat we heel achteraan in de bus zaten, dus de schokken kwamen allemaal bij ons terecht.. Wat een geluk dat er op de achterste rij 4 lieve Indiers zaten.. Ze hebben ronduit beginnen vertellen over alleopathie, hebben ons veel dingetjes meegegeven en de oudste man was een yogaleraar die over heel india gratis en voor niets aan iedereen die het wou yogales gaf...

Na 2 dagen rammeling kwamen we aan in de grootste 'stad' van Ladakh; Leh!!
Leh is echt een aangenaam stadje... diep verscholen tussen de bergen, ooit deel geweest van de zijderoute, en de oude wijsheid en sterke energie hangt hier nog steeds in de lucht.. We werden direct verwelkomd door de glimlachende tibetaantjes die daar met z'n allen naar toe gevlucht zijn door de stoute chinezen.. Heerlijk, mooie mensen!

Na twee dagen acclimatiseren, zijn we aan een vijfdaagse wandeltocht begonnen via kleine dorpjes en kloosters.. Naar oude gewoonte dachten we dat we het wel zonder gids zouden kunnen redden.. een beetje rond hangen en af en toe een heuveltje op en over, dorpje bezoeken, klooster bezoeken, - - maar de tocht was toch wel zwaar.. Anneke wou het ook eens op sandalen proberen - haar arme voetjes hebben afgezien.. maar haar gemoed bleef onverzettelijk optimistisch-- Ze heeft me zelfs op de top van de berg uitgedaagd voor een sprintje - helaas maar toch chapeau ;-) beeldmateriaal volgt..

De eerste dag al direct verloren gelopen.. in de verte zagen we wat huisjes staan en dachten van daar gaat het zijn! Hoe dichter we kwamen, hoe meer bizarre huizen het werden.. we waren terchtgekomen op de set van een of andere bollywoodfilm en het waren gewoon kartonnenhuizen en overal nepbloemen.. We hadden eigenlijk in het volgende dorpje afgesproken met twee londense vriendjes om samen te wandelen.. om ons aan onze afspraaak te houden liften we er naar toe - direct opgepikt door indische 'barbie'trucks - maar steeds op de verkeerde plaats afgezet - we zijn er uiteindelijk wel geraakt hoor!

Samen met de engelse vriendjes kwamen we een hele bende hollanders tegen, die op luxueuse tententrekking waren en uiterst verwend werden met lekker eten... wij hadden geluk en kregen ook een beetje van hen... vooral de frieten en de chocoladetaart deden wonderen! Waarvoor dank..
De volgende dag met z’n vieren richting Yangtang... het was prachtig weer..... we verlieten het dorpje om terecht te komen in de desolate vol-ledig-heid..... prachtige glooiingen, besneeuwde bergen, fluisterende winden, prachtige groene valleien die opduiken uit het niets, verscholen tussen de krachtige Himalaya, verscholen kloostertjes boven op de flanken van de bergen, ronddwalende monniken, devote ladakhimensen, de vele manimuren (manis zijn stenen waarop gebedjes zijn uitgekapt en die opgestapeld zijn op muren), prachtige bomen... oude ceders en eeuwenoude notenbomen, veldjes vol met gele lijnzaadolieplantjs/bloempjes, lieve kleine gezellige huisjes, de inderdaad niet te drinken yakboterthee, overheerlijk eten en zeeeeeeer lieve mensen, die niet ophouden om Julley te zeggen.. we waren terechtgekomen in de Tuinen van Eden We wilden er niet meer weg.. hier hebben ze nog niet geproefd van de boom van goed en kwaad... hier heerst alles in perfecte harmonie met elkaar, mensen, dieren en natuur.. Zo hebben we vijf dagen mogen zwerven tussen de hoge bergen en de groen valleien, los van ruimte en tijd, want dat is slechts allemaal illusie hier..

Na de trekking, met vertraging terug naar Leh gelift.. wat we dachten dat twee uurtjes zou duren, heeft ons uiteindelijk een hele dag gekost.... het leven zoals het is: de indische truckchauffeurs.... na 20 minuutjes was het tijd voor pauze... geduldig als we zijn, bleven we mooi zitten wachten tot ze alles achter de rug hadden wat ze wilden doen.... zichzelf wassen, kleren wassen, kleren drogen, truck wassen, maar toen ze na anderhalfuur de boontjes begonnen te pellen en bleek dat ze nog wat eten gingen koken, hebben we toch maar beslist om een andere lift te zoeken.. de soldaatjes vinden het super om je mee te nemen, hoewel ze eigenlijk enkel maar familie mogen meenemen... vanachter de legertruck op richting Leh.... onderweg redelijk wat gestopt... plots werden we meegenomen naar een heilige steen van een of andere guru.... daar moesten we plots een buiging maken voor een guru met het getal 666 (het getal van de antichrist).. bedenkelijk keken we naar elkaar, maar hebben dan toch maar braaf geknield en 10 roepies gedoneerd..
Daarna nog een paar dagen kuieren in Leh,.. onze cursus ayurvedische massage afgewerkt.. Anneke en ik zijn nu beiden gediplomeerde masseurs!! Wie genieten wil, moet maar een afspraak maken.. Ook nog een beetje geshopt (vooral anneke)
En als afsluiter zijn we op de laatste dag naar het verjaardagsfeestje van de Dalai Lama geweest - een groot festival met vele tibetaanse plechtigheden en muziek - we schoven aan bij een familie en kregen ipv pannekoeken en warme choco, thee en lekkere koekjes - Ladakh wordt met reden Klein Tibet genoemd.. Fantastische en wijze mensen..

Vanmorgen om 4.30uur opgestaan om onze vlucht te halen naar New Delhi - We hadden een vlucht geboekt via Air Deccan - grrrr - een goedkope maatschappij, dachten we - eerst rekenden ze het dubbel aan, 4 ipv 2 kaartjes - we betaalden 8000 roepies teveel.. en natuurlijk had niemand oren naar ons probleem - toen we er vanmorgen aankwamen stonden we zelfs niet op hun lijst - probleem met de betaling.. grrr. inderdaad!!! Geen enkele moeite om ons te helpen, geen service.. onbeleefde, geldzakken -- grr Na veel geduld en stress mochten we toch mee met een andere vlucht dank zij de lieve mensen van Jet Airways - Danks

Nu zitten we hier te zweten in Delhi en te wachten (met de nieuwe film DIE HARD 4.0 hihi) op onze vlucht om 4 uur in de morgen naar ISTANBUL - - juich - -

Het derde deel van m'n reis begint hier - langzaam door de balkan landjes en oost-europa liften naar huis-- We hebben er zeer veel zin in..

Zeer veel mooie fotootjes zijn hier te zien

Ladakh

Julley