Reizen is geen vakantie

dag iedereen!

Ik ben momenteel terug in Mandalay, de tweede grootste en warmste stad van Myanmar.. Ik reisde van Yagon met een bus naar Meiktila - slechts 12 uur - daarna direct een volgepropte minibus naar Tazi (2uur) om daar een oude trein te nemen van nog eens 6 uur - allemaal na elkaar..

Op de trein kwamen we een soldaat tegen die aan de lemoen jenever zat - om 7 uur 's morgens - hij begon te babbelen - ons te ergeren en onze lokale medepassagiers te storen - natuurlijk is een soldaat hier almachtig en kan je daar niets aan doen.. dan hebben Elsje en ik maar een stukje toneel gespeeld en zijn voor zijn ogen in slaap gevallen -we waren wel moe - hij begon zich te vervelen en is toen maar vertrokken - waarop wij 'wakker' werden - de hele wagon had het gezien - hilariteit alom - ze vonden ons plots nog toffer..

Na de trein zijn we uiteindelijk in Kalou aangekomen - een guesthouse gevonden en tevens ook een nederlands/pools en frans koppel - we zij met z'n zessen van daaruit beginnen trekken naar Inle lake - een fantastisch mooie trekking van 3 dagen en twee nachten - een goede interessante gids - thazou - bracht ons daar.. hij vertelde ons onderweg in de bossen over de geschiedenis van zijn land en de problemen van de verschillende - 110 ! - volkeren in Myanmar - De grootste groep -60 procent - zijn de birmezen, de macht - het leger is onder hun controle - vreselijke verhalen - er is een boycot van oa de amerikanen - maar geen nood.. china 'lost het wel op' - alles is made in china- zwaar kapitalisme, winst boven alles - zeker in de mijnen.. kortom stoute overheid..

in Inle lake aangekomen moesten we natuurlijk de boot op om het meer over te steken - prachtig meer - met kleine visserbootjes die met hun benen roeien - zeer vreemd - jammer genoeg ook vervuild door het zware tourisme van de touroperaters die samenwerken met de overheid - zo gaan de dollars van dikke en rijke westerlingen via die luxe vakanties en luxe hotels 100 procent naar de overheid - gelukkig zijn er ook een aantal private guesthouses en hotels die gerund worden door lokale mensen.. Dus; myanmar zeker bezoeken -maar verspreid je uitgaven onder de lokale bevolking en probeer geen of zo weinig mogelijk geld te geven aan de overheid -tot zover de les ethiek..

Na een paar dagen in Inle lake zijn we met de bus naar Mandalay gereisd.. vieze vuile grote stinkende warme stad.. na 1 dag zijn we weggevlucht -de historische sites niet bezocht - naar het noorden -een lief klein stadje waar we nog eens een trektocht gedaan hebben van twee dagen in de bergen van het ene dorpje naar het andere - een aantal Shan dorpjes en een paar Pelang - een jeugdige gids -Thura - bracht ons in de jungle en naar de thee plantages - dikwijls uitgerust en uitgenodigd bij de lokele stammen in hun huis om thee te drinken of om te eten - ook bij een gezellige famillie blijven slapen! De mensen hier zijn geen toeristen gewoon, ze komen dan ook met het hele dorp kijken naar de 'Engele' - de engelsen, of vreemdelingen..

Dat zijn echt de schatten van Myanmar; - de mensen - zo vriendelijk en lief, niet te geloven, echt schatten van mensen - en hoe ze met hun kinderen omgaan - een voorbeeld voor de rest van de wereld! - zo lief en geduldig, de kinderen spelen gewoon in de buurt van de ouders,en krijgen veel liefde en zorg..

Een lang bericht.. internet is schaars, traag en duur dus moet ik er van profiteren..
Morgen vertrekken Elsje en ik met de express boot -8uur- naar Bagan.. volgens iedereen het hoogtepunt van myanmar..
17 maart hebben we een vlucht terug naar Bankok - Ik zal nu nog eens proberen een trein of vliegtuig te boeken naar Laos voor dan - Want we hebben jammergenoeg maar 1 wwek om Laos te ontdekken..

Ik heb veel foto's, maar het duurt veel te lang om ze up te loaden en ze op deze site te zetten.. een andere keer..

hele dikke kussen uit myanmar
Stijn

vergeet de reacties niet..